Blauwe plekken na Hijama en wat ze betekenen

Na het plaatsen van de cups heb ik altijd even tijd om een gesprekje aan te gaan met de cliënt. Het is een moment dat je als therapeut niet zo veel meer kan doen dan wachten totdat de cups hun werk hebben gedaan.

Is het bloed dik en veel?

Vaak krijg ik dan de vraag, kan je wat zien aan het bloed? Is het dik of veel? En keer op keer moet ik uitleggen dat ik daar als therapeut helemaal niet op let, maar wel op andere zaken.

Ik zie zoveel bloed op een dag, maar het is allemaal rood (weliswaar in verschillende tinten naarmate het zuurstofgehalte verschilt per lichaamsdeel) en gestold. Ik maak dan ook altijd de grap: ‘Alhamdulillah dat het dik is, dat komt doordat het gestold is, mocht het niet zo zijn dan zou u doodgaan omdat uw bloed niet stolt.’ Ik krijg dan vaak een half lachje terug met een bevestiging dat ze inderdaad dan blij zijn dat het bloed dik is in dat geval.

Hoeveel bloed komt eruit met Hijama?

En wat de hoeveelheid betreft is het ongeveer 3-10 ml wat middels Hijama uit het lichaam onttrokken wordt, nota bene wordt er bij een gemiddelde venapunctie (bloedprik) 12-18 ml bloed onttrokken. Ook dat verschilt weer van persoon tot persoon, maar zegt uiteindelijk niets over het verdere verloop van de klachten.

Wat kan je dan zien na een Hijama behandeling?

Waar ik op let, geef ik dan aan, is de verkleuring van de huid. Hoe zien de plekken eruit voordat ik de cups plaats en hoe ziet het er daarna weer uit. Om hier verder op in te kunnen gaan leg ik eerst in het kort de stapjes uit die je onderneemt tijdens een Hijama behandeling:

1. Het plaatsen van de cups.
2. Het verwijderen van de cups om de krasjes te maken.
3. Het opnieuw plaatsen van de cups.
4. Het verwijderen van de cups en alles schoonmaken.

Na stap 1 en 3 kan de therapeut al het een en ander zien aan de plekjes en hier begint dan het interessante gedeelte voor de therapeut, nu kan je zien wat de plekjes verraden over de staat van dieper gelegen plekken in het lichaam.

Cupping plek of blauwe plek?

Sommige mensen zien de cupping plekjes aan als blauwe plek. Het is echter fout om de plek te zien als een blauwe plek, verder in het artikel kom ik daar nog op terug. De term verkleuring zou ook vermeden moeten worden, want dat associeert men met iets onwenselijks of met een pathologische aandoening van de huid. Het beste is om de neutrale term, cupping plek, te hanteren. In het Chinees wordt de cupping plek ‘yinzi’, wat plekken betekent. En in het Grieks gebruiken ze de term ‘dachylidia’, wat staat voor ringen. Wat de precieze oorzaak is van de verkleuring is gebaseerd op verschillende theorieën, echter is er geen extensief wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Enkel vind je op dit vlak de hypothesen van ervaren cupping therapeuten, waarvan sommigen een medische of biomedische achtergrond hebben. Zij hebben de verschillende plekken geclassificeerd en opgesplitst in verschillende groepen en de consensus over de conclusies die eraan gekoppeld kunnen worden hebben de tand des tijds overleeft. Gezien de millennia-oude traditie van het cuppen en de instandhouding van het gebruik tot op de dag van vandaag met vele mensen die menen er werkelijk baat bij te hebben. Kan dit gezien worden als een klein wonder, dat zich in stand heeft weten te houden in deze constant veranderende wereld.

Mijn wens en hoop

Hiermee wil ik ook mijn hoop uiten dat in de toekomst de methodes van de reguliere geneeskunde en die van het complementaire elkaar ontmoeten en zoeken naar wegen waarin zij elkaar aan kunnen vullen, met als doel het werkelijk helpen van de patiënt. En waarin het resultaat vanuit het perspectief van de patiënt centraal staat. In de vorm van behandelingen die op maat gesneden zijn en niet gestandaardiseerde methodes, een soort van ‘One pill fits all’. Daar waar elk blad aan een boom tot in het kleinste detail van elkaar zal verschillen en er ook geen gelijkend mens op aarde gevonden kan worden. Lijkt de kans klein dat er één gelijke standaardbehandeling is voor iedereen.

Sinds 1880 de geneeskunde een moderne wending heeft gekregen zijn complementaire behandelingen steeds meer in diskrediet gekomen, waaronder ook cupping. De geneeskunde sloeg toen een andere weg in en ze hebben veel bereikt dat moet ik zeker beamen. Echter op andere vlakken valt er nog veel te winnen. Het bijzondere is alleen dat enkel 50 jaar eerder in 1823 Thomas Wakely the oprichter van ‘The Lancet’ een leidinggevend wetenschappelijk tijdschrift wat vandaag de dag tot de top van de medische tijdschriften behoord. Opriep tot het bestuderen en uitvoeren van cupping. Is dat niet ironisch?

Hijama en gifstoffen

Volgens alle cupping theoriën zijn de plekken te herleiden naar pathologische (ziekmakende) stoffen die loskomen uit dieper of hoger gelegen delen van het lichaam. Door het lokaal plaatsen van een cup, veranderd plaatselijk de druk in het weefsel. Hierbij worden de verschillende onderliggende weefsellagen uit elkaar getrokken. De vloeistoffen die zich in de weefsels bevinden, of het nu bloed is of vocht. Stromen nu sneller door of treden uit hun milieu, naar gelang het soort vocht. In het bloed, lymfevocht en interstitieel vloeistof bevinden zich o.a. pathogenen, gifstoffen en onzuiverheden. Door het cuppen worden die naar de oppervlakte gezogen. Een deel wordt dan bevrijdt middels het bloeden, een ander deel spoelt weg en in sommige gevallen blijft er ook nog wat achter waardoor het een nieuwe behandeling nodig is.

Verschillende cuppingplekken

Volgens de Chinese geneeskunde kunnen de cuppingplekken er als volgt uitzien: Echter zien wij in onze praktijk geen blaarvorming, aangezien wij de cups niet zeer hard aantrekken. Onze visie is dat je dan forceert en een soort van brandwond creëert, de wrijving geeft dan blaren. Bij Hijama Kliniek is dat niet onze werkmethode en weten wij uit ervaring hoe hard wij aan kunnen zuigen zonder blaren te creëren. In onze praktijk letten wij op de volgende drie cupping plekken en focussen daar dan op: Door het herhalen van de behandelingen en het luisteren naar de cliënten om te horen of er verbetering is doorloop je het traject met als uitkomst een positief resultaat namelijk vermindering van de klachten door het verwijderen van pathogenen en het stimuleren van de doorbloeding. Wanneer dat bewerkstelligd wordt, zal het lichaam het zelf overnemen en de rest ‘fixen’.

Hijama ondersteunt het lichaam

Ik zeg altijd tegen cliënten, ik doe niet zoveel. Eigenlijk doe jij het met jouw eigen lichaam. Hijama duwt het lichaam de juiste kant op en ontlast het even zodat deze zichzelf weer kan herstellen. Dit doet mij ook denken aan een vers uit de qur’an waarmee ik graag af wil sluiten namelijk uit sura at-tin:

(95:4)

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ

Waarlijk, Wij hebben de mens in de beste vorm geschapen.